Historia Nadola sięga bardzo odległych czasów. Wieś znana jest już od XIII wieku. Za czasów krzyżackich była zobowiązana do jednej służby zbrojnej. W roku 1375 Nadole stało się własnością Panien Cysterek z Żarnowca, które nabyły wieś od braci Michała i Stefana Konstanowiczów. Mistrz krzyżacki był tak miły, że Cysterkom darował czynsz. Zanim klasztor sióstr benedyktynek w Żarnowcu był przez Prusaków rozwiązany, należała gromada Nadole do klasztoru, mieszkańcy byli zobowiązani dostarczyć ryby dla potrzeb klasztoru, oprócz tego musieli pewną ilość popiołu z drzewa bukowego odstawić do Starzyna dla klasztoru w Oliwie. Mieszkańcy tutejsi korzystali za to z roli i obok leżącego lasu, dopiero po rozwiązaniu klasztoru żarnowieckiego i przejęciu lasów przez państwo pruskie upadł ten przywilej Nadola. W 1772 roku wieś zagrabili Prusacy.
W 1920 roku pod przewodnictwem Augustyna Struka, Augustyna Konkola i Antoniego Abrahama rozgorzała walka o przyłączenie Nadola do Polski. Była to jedyna wieś kaszubska po zachodniej stronie jeziora, która znalazła się w granicach państwa polskiego. Z wszystkich wizyt najbardziej pamiętny jest pobyt w Nadolu w sierpniu 1938 roku, Prezydenta Ignacego Mościckiego, który przebywał nad Jeziorem Żarnowieckim na polowaniu. Augustyn Konkol właściciel majątku i jeziora sam wyjechał do Lubkowa, w sześć żaglówek. Przywiózł dostojnego gościa na „Jadwidze”. Przystań nadolska udekorowana była girlandami, postawiono piękną bramę powitalną. Prezydent Mościcki udekorował wówczas Augustyna Konkola złotym krzyżem zasługi. Jezioro Żarnowieckie jest integralnie związane z Nadolem. Dzięki niemu wieś do dziś posiada charakter osady rybackiej. Ongiś było ono zatoką Bałtyku. Jego długość wynosi 7610 m, szerokość od 1400 do 2600 m, a maksymalna głębokość 19 m. Poziom wody jest o 1 m wyższy od poziomu morza. Od zach. i wsch. Jezioro obrzeżone jest zboczami wysoczyzny, których wysokość przykrawędziowa waha się od 50 do 90 m n.p.m. Przez jezioro przepływa rzeka Piaśnica, odprowadzająca jego wody do Bałtyku.
Nad jeziorem zlokalizowana jest czynna od 1983 roku Elektrownia szczytowo-pompowa o mocy 680 MW, która wykorzystuje jezioro jako zbiornik dolny (górny, sztuczny, oddalony jest o 1.5 km).
